„ზოროს“ მთავარი „გმირია“ თბილისი XIX- XX საუკუნეების მიჯნასა და უკვე შემდეგ, 70-იან წლებში. ავტორი გვახსენებს ქალაქის ისტორიას და გვაცნობს მის მკვიდრთაც: რიგით მოქალაქეებს, მუშებს, ხელოსნებს, პოლიციელებს, რევოლუციონერებს, ტერორისტებს, მეეზოვეებს… ჩვეული იუმორით მოგვითხრობს ისტორიულ ამბებს და დამაჯერებლად გვიხატავს გამოგონილ პესონაჟებსაც.